Uzun geceleri izlerdim, Sevdam kadar karanlık. Seni umutsuzlukla beklerdim, Umut olduğunda kurbanlık. Sensizlik sarmışken etrafımı, Dokunamazken uzun saçlarına, Çanları çalarken kalbimdeki savaşın, Geçemezken içimdeki acıyı, Sevmekten uzaklaşamazken seni Kurbanlık umudu vururken Kafiyelerimden uzaklaşarak, Seni ararken kara sevdamdan kara gecede, Yavaş yavaş uyanırken, Bu yapay rüyadan. Ab-ı hayatı sana ruhumdan içirmişken, İzledim uzun Azrail’in yolunu. İzledim, izledim, sustum. Zaten bağırsam da duyamazdı Ne Tanrı ne melekler ne de sen Bu uzun kanlı gecede Kalbimdeki gecede. Ölümün sessizliğinde… Râşid Kemal